1 listopada jest szczególnie poświęcony zgłębiania tajemnicy obcowania świętych. W tym dniu jest uroczystość, więc porządek odprawiania mszy w naszym kościele jest zawsze niedzielny. Od południa dnia Wszystkich Świętych i przez cały Dzień Zaduszny w kościołach i kaplicach publicznych można uzyskać odpust zupełny, ale tylko jeden raz wypełniając wszystkie następujące warunki: pobożne nawiedzenie kościoła lub kaplicy, odmówienie "Ojcze Nasz", "Wierzę w Boga", dowolnej modlitwy w intencjach Ojca Świętego, odprawienie spowiedzi i przyjęcie Komunii Świętej, zachowanie wolności od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu. Można uzyskać tylko jeden odpust w ciągu dnia. Aby otrzymać go przez kilka dni wystarczy w bliskim czasie, przed lub po, raz przystąpić do spowiedzi. Od dziś przez 8 dni można bardzo pomóc konkretnym osobom, które w czyścu oczekują wejścia do nieba. W dniach od 1 - 8 listopada można uzyskać odpust zupełny, który można ofiarować, aby Bóg darował wszystkie kary czyśćcowe zmarłej osobie, której grzechy zostały przebaczone. Można odpust zupełny uzyskać odwiedzając pobożnie cmentarz, modląc się chociażby tylko w myśli za zmarłych, spełniając przy tym pozostałe warunki odpustu.
W pierwszych wiekach chrześcijaństwa w Kościele nie wspominano żadnych świętych. Najwcześniej zaczęto oddawać cześć Matce Bożej. Uroczystość Wszystkich Świętych ma swoje początki w czci oddawanej pod koniec II wieku pierwszym męczennikom dla wiary w Chrystusa, których nie wspominano w martyrologiach miejscowych, ani w kanonie Mszy Świętej. Kultem otoczono męczenników, nawiedzając ich groby w dniu narodzin dla nieba, czyli w rocznicę śmierci.
W IV wieku na Wschodzie obchodzono jednego dnia wspomnienie wszystkich męczenników. Papież Bonifacy IV otrzymał od cesarza starożytną świątynię pogańską Panteon. Kazał on tam złożyć liczne relikwie świętych i poświęcił Panteon na kościół pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny i Wszystkich Męczenników w dniu 13 maja 610 roku. Od tego czasu oddawano cześć wszystkim zmarłym męczennikom w dniu 13 maja.
W 731 r. Papież Grzegorz III przeniósł tę uroczystość na dzień 1 listopada, by to chrześcijańśkie święto związane z wizją życia wiecznego i chwałą świętych zastąpiło pogańskie praktyki rozpowszechniane przez Celtów na Wyspach Brytyjskich, od których wywodzą się zwyczaje znane jako Halloween. W czasie pełni księżyca najbliższej 1 listopada Celtowie świętowali Samhain, co znaczy „koniec lata”. Ten moment rozpoczynał w ich kalendarzu księżycowym nowy rok, który dzielił się na dwa okresy: ciemną porę zimową i słoneczną porę letnią. Święto Samhain obchodzono po zakończeniu żniw i spędzeniu z pastwisk bydła i owiec. Śmierć starego roku symbolizowało wygaszenie wszelkiego ognia. Wierzono, że podczas święta Samhain otwiera się połączenie między światem duchów i światem ludzi i na ziemię zstępują dobre i złe duchy. Składano wtedy hołd celtyckim świętym. Dusze zmarłych miały powracać do swych rodzinnych domów, więc krewni wystawiali jedzenie i picie by je nakarmić, złe udobruchać i odwrócić nieszczęście. Gdy obecnie dzieci w przebraniu duchów i czarownic chodzą po domach, domagając się poczęstunku pod groźbą spłatania złośliwego figla, to naśladują prastary rytuał Samhain. Ludzie wierzyli, że przez połączenie światów ludzie mogli przedostawać się również do świata duchów, więc to święto było również porą sprzyjającą przepowiadaniu przyszłości. Uprawiano wróżby za pomocą różnych przedmiotów, które dotyczyły najważnieszych życiowych spraw: małżeństwa, chorób i śmierci. Aby zakończyć święto Samhain i odegnać duchy z powrotem do ich świata, na nowy rok wzniecano święte ogniska. Od nich wszyscy znów rozpalali ogień w swych domach. Ogień miał odstraszać złe duchy i wzmacniać słabnące słońce. Wraz z rozpaleniem ognisk rozpoczynało się odegnanie czasu śmierci poprzez czas cieszenia się życiem: okres pijackich uczt i folgowania namiętnościom. Nawet to, co było zakazane, stawało się dozwolone. Dorośli mogli sobie pozwolić na przekroczenie granic dobrych obyczajów, oddając się uciechom nocy usprawiedliwiającej całkowity brak zakazów moralnych.
W 837 Grzegorz IV rozporządził, aby odtąd 1 listopada był dniem poświęconym pamięci nie tylko męczenników, ale wszystkich świętych Kościoła katolickiego. Jednocześnie na prośbę cesarza Ludwika Pobożnego rozszerzono to święto na cały Kościół.
Obecnie, aby zastąpić odradzające się praktyki i zwyczaje Celtycke w postaci rozpowszechniającego się święta Halloween, w Kościele proponuje się zwyczaje Holy Wins (od ang. holy wins - święte zwycięża) zastępujące zwyczaje czynienia wróżb, przebierania się za duchy, chodzenia po domach i straszenia zwyczajami przebierania się za świętych i organizowanie korowodów i zabaw.