Dzień ten upamiętnia odzyskanie niepodległości przez Polskę po 123 latach niewoli. Jest to dzień wolny od pracy, ale nie ma w tym dniu obowiązku uczestniczenia we mszy świętej. W naszym sanktuarium msze odprawiane są jak w dzień zwykły, ale zachęcamy aby w tym dniu złożyć hołd Matce Bożej Łaskawej, ktora jako Strażniczka Polski wiele razy w sposób cudowny przyczyniała się do zachowania lub odzyskania niepodległości naszego narodu. Niech ten dzień skłoni nas do refleksji na temat patriotyzmu.
Centralne obchody odbywają się w Warszawie i są transmitowane przez media. Odbywa się defilada wojskowa, złożenie hołdu poległym żołnierzom na Grobie Nieznanego Żołnierza, i patriotyczne przemówienia. Ks. Prymas w Bazylice Archikatedralnej na Starym Mieście, a ks. Biskup Polowy w Katedrze Wojska Polskiego w Warszawie odprawiają msze św. za Ojczyznę. Modlitwy za poległych w obronie Ojczyzny zanoszone są w całej Polsce i poza jej granicami. Organizowane są apele żołnierskie i harcerskie pod pomnikami bohaterów narodowych składane są kwiaty i palone są znicze na grobach żołnierzy. Gmachy państwowe, domy i ulice udekorowane są polskimi flagami.
Odzyskiwanie przez Polskę niepodległości po rozbiorach przebiegało stopniowo, ale szczególnie w dwóch dniach, 10 i 11 listopada 1918 r., naród polski uświadomił sobie w pełni odzyskanie niepodległości, a nastrój głębokiego wzruszenia i entuzjazmu ogarnął kraj. Wybór daty 11 listopada uzasadnić można zbiegiem następujących wydarzeń:
- 7 października 1918 r.: Nastąpiło formalne zadeklarowanie niepodległości Królestwa Polskiego przez Radę Regencyjną i rozwiązanie Rady Stanu.
- niedziela 10 listopada 1918 r.: Na dworzec główny w Warszawie w specjalnym pociągu z Berlina przybył Józef Piłsudski zwolniony przez Niemców z więzienia w Magdeburgu gdzie przebywał od lipca 1917 r.
- poniedziałek 11 listopada 1918 r.: Zakończyła się I wojna światowa podpisaniem rozejmu pomiędzy Ententą i Cesarstwem Niemieckim o godzinie 5.20 rano w wagonie kolejowym w lesie Compiègne we Francji. W Polsce Rada Regencyjna podjęła uchwałę o przekazaniu naczelnego dowództwa nad wojskiem polskim Józefowi Piłsudskiemu:
UCHWAŁA ORĘDZIE RADY REGENCYJNEJ Z 11 XI 1918 R. W PRZEDMIOCIE PRZEKAZANIA NACZELNEGO DOWÓDZTWA WOJSK POLSKICH BRYGADJEROWI JÓZEFOWI PIŁSUDSKIEMU (Dz. P.P.P. nr 17, poz. 38)
Rada Regencyjna do Narodu Polskiego
Wobec grożącego niebezpieczeństwa zewnętrznego i wewnętrznego, dla ujednolicenia wszelkich zarządzeń wojskowych i utrzymania porządku w kraju, Rada Regencyjna przekazuje władzę wojskową i naczelne dowództwo wojsk polskich, jej podległych, Brygadjerowi Józefowi Piłsudskiemu.
Po utworzeniu Rządu Narodowego, w którego ręce Rada Regencyjna, zgodnie ze swemi poprzedniemi oświadczeniami, zwierzchnią władzę państwową złoży, Brygadjer Józef Piłsudski władzę wojskową, będącą częścią zwierzchniej władzy państwowej, temuż Rządowi Narodowemu zobowiązuje się złożyć, co stwierdza podpisaniem tej odezwy.
Dan w Warszawie, dnia 11 listopada 1918 roku.
Aleksander Kakowski
Zdzisław Lubomirski
Józef Ostrowski
Józef Piłsudski
Nastąpiło więc przekazanie przez Radę Regencyjną władzy wojskowej pułkownikowi Józefowi Piłsudskiemu. Piłsudski został Naczelnym Dowódcą Wojsk Polskich. Po pertraktacjach Piłsudskiego z Centralną Radą Żołnierską wojska niemieckie zaczęły wycofywać się z Królestwa Polskiego. W Warszawie rozpoczęło się, trwające już w innych miastach, rozbrajanie wojsk okupacyjnych, które zakończyło się w rozbrojeniem w nocy niemieckiego garnizonu stacjonującego w Warszawie. Tego dnia nastąpiło również samorozwiązanie Polskiej Organizacji Wojskowej (POW). Komendant Główny POW płk. Edward Śmigły-Rydz ostatnim rozkazem rozwiązał POW, a pozostałe jeszcze w konspiracji ogniwa podporządkował Sztabowi Głównemu Wojsk Polskich.
- wtorek 12 listopada 1918 r.: Nastąpiło przejęcie przez Radę Regencyjną zwierzchniej władzy nad Polską Siłą Zbrojną od generalnego gubernatora warszawskiego. Rada Regencyjna ogłosiła nowy tekst przysięgi wojskowej i nową nazwę na określenie formacji wojskowej - Wojsko Polskie.
- 19 listopada 1918 r.: wojska niemieckie zakończyły wycofywanie się z Królestwa Polskiego.
Data 11 listopada została więc wybrana w II Rzeczypospolitej jako pamiątka odzyskania faktycznej niepodległości przez Królestwo Polskie. W latach 1919–1936 rocznice odzyskania niepodległości świętowano w Warszawie jako uroczystości o charakterze wojskowym. Organizowano je zazwyczaj w pierwszą niedzielę po 11 listopada. W 1919 roku nie było sprzyjającej sytuacji by uczcić rocznicę odzyskania niepodległości, ponieważ trwały jeszcze wojny o granice Rzeczypospolitej. Pierwszy raz w pełni uroczyście upamiętniono odzyskanie niepodległości 14 listopada 1920. Tego dnia uhonorowano Józefa Piłsudskiego jako zwycięskiego Wodza Naczelnego w wojnie polsko-bolszewickiej wręczając mu buławę marszałkowską. W 1937 r. odbyły się po raz pierwszy obchody Święta Niepodległości jako ustawowego święta narodowego zgodnie ustawą Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej z 1937 r. Dzień ten pozostawał oficjalnie świętem państwowym RP do 1944 r.. W roku 1945 komunistyczne władze PRL zmieniły państwowe święto niepodległości na dzień 22 lipca. Dzień 11 listopada, jako pierwotne święto, został przywrócony przez Sejm RP w 1989 r. W tym dniu Polska oddaje też hołd marszałkowi J. Piłsudskiemu, spoczywającemu w krypcie pod wieżą Srebrnych Dzwonów w podziemiach Katedry Wawelskiej.
Pamiętajmy również, że 11 listopada 1673 r. wojska polskie pod dowództwem hetmana wielkiego koronnego Jana Sobieskiego pokonały w bitwie pod Chocimiem Turków pod wodzą Husejna Paszy.